Zapraszamy na spotkanie poświęcone pamięci dr. Mariana Korneckiego (1924–2001) znawcy sztuki, obrońcy i popularyzatora architektury drewnianej. Spotkanie odbędzie się 22 kwietnia o godz. 18.00 w sali im. prof. Karoliny Lanckorońskiej w siedzibie Instytutu Historii Sztuki UJ (ul. Grodzka 53). Spotkanie wzbogaci projekcja, fragmentów nieznanych szerszej publiczności, archiwalnych filmów.
Marian Kornecki – pionier ochrony architektury drewnianej
Można powiedzieć, że dzisiejsza Małopolska drewnianą architekturą stoi. Nim przeszło 250 obiektów z naszego regionu trafiło na Szlak Architektury Drewnianej, a najcenniejsze kościoły i cerkwie polskich Karpat zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, żmudną pracę u podstaw nad szerzeniem świadomości i ratowaniem ostatnich ocalałych perełek budownictwa drewnianego wykonały pokolenia badaczy i konserwatorów. Pracę, dodajmy, domagającą się kontynuowania, co pokazuje fatalny stan i niepewny los wielu ciągle pomijanych w przewodnikach przykładów takiego budownictwa, przede wszystkim mieszkalnego.
Do pionierów ochrony dziedzictwa architektury drewnianej Małopolski należał Marian Kornecki (1924–2001) – prawnik, historyk sztuki, niestrudzony propagator działań inwentaryzacyjnych, ewidencyjnych i dokumentacyjnych. Bohater drugiego już spotkania z cyklu „Nasi wielcy” pozostawił po sobie tysiące dokumentacji, kart, fiszek, zapisek, zdjęć i szkiców. Pomagają one odtworzyć piękno świata, który uległ prawie całkowitej zatracie za życia zaledwie jednego pokolenia.
Najważniejsze zainteresowania i zasługi.
Charakterystycznym rysem działalności Korneckiego była zdolność dostrzegania wagi zjawisk, które znajdowały się na marginesie zainteresowań świata nauki i konserwacji, np. problematyki ginącej architektury ludowej, lekceważonych zespołów XIX-wiecznej architektury uzdrowiskowej, reliktów techniki. Przedmiotem jego szczególnego zainteresowania, realizowanego z niezwykłym oddaniem i pasją przez dziesięciolecia, było drewniane budownictwo sakralne i ludowe. Niestety nie doczekał chwili, kiedy spełni się jego marzenie – wpis małopolskich kościołów drewnianych na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 2003 roku. Przygotowaniu tej dokumentacji poświęcił wiele czasu i starań.
Równolegle z pracą w Urzędzie Konserwatorskim i PP PKZ, współpracował z Pracownią Inwentaryzacji Zabytków Instytutu Sztuki PAN jako inwentaryzator i redaktor (od 1959) „Katalogu zabytków sztuki w Polsce”. Przez kilkanaście lat prowadził wykłady z architektury i budownictwa drewnianego oraz konserwatorstwa w Katedrze Etnografii Słowian UJ. Działał w Komisji Architektury i Urbanistyki PAN, współpracował z Komisją Teorii i Historii Sztuki PAN. Z pasją służył swojemu rodzinnemu miastu – Krakowowi, choćby jako wieloletni przewodniczący Komisji Programowania i Oceny Realizacji Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa (członek SKOZK od 1990). Był jednym z nielicznych w kraju laureatów prestiżowego wyróżnienia w dziedzinie polskiego konserwatorstwa – Medalu im. Hanny Pieńkowskiej i Jerzego Łomnickiego oraz honorowym członkiem Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków.
Cykl „Nasi wielcy”
To już drugie, po ubiegłorocznym wydarzeniu poświęconym pamięci prof. Janusza Bogdanowskiego, spotkanie z cyklu „Nasi wielcy”. Cykl prezentuje postaci wybitnie zasłużone dla ochrony zabytków i krajobrazu kulturowego.
Na wydarzenie zapraszają: Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków Oddział Krakowski, Stowarzyszenie Historyków Sztuki oraz Wydział Kultury i Dziedzictwa Narodowego Urzędu Miasta Krakowa.
Fot. materiały prasowe
