Budynek przy ulicy Wąskiej 7 (obecnie siedziba VI LO w Krakowie) powstał w latach 1905-1906 według projektu Jana Zawiejskiego (architekta m.in. Teatru Słowackiego) jako szkoła wydziałowa dla społeczności żydowskiej. Jak pisze Edmund Juśko: “Szkolnictwo elementarne w Galicji zostało podzielone na szkoły ludowe, pospolite i stanowiące ich nadbudowę – wydziałowe. […] Szkoły wydziałowe były 4-letnie (na podbudowie czterech klas szkoły ludowej) i w swoich programach uwzględniały także przedmioty przygotowujące do zawodu (do pracy w przemyśle, handlu i innych zawodach niewymagających wykształcenia średniego). […] Szkoły wydziałowe tworzone były przeważnie w miastach i stanowiły ogniwo między szkołą ludową a średnią. Profil nauczania w tych szkołach miał być dostosowany do potrzeb lokalnego przemysłu lub rzemiosła. (“Struktura organizacyjna szkół powszechnych w powiecie tarnowskim w 1918-1939”, Roczniki Nauk Społecznych, Tom XXXII, zeszyt 2, -2004, s. 113-143). Nazwa wydziałowa wzięła się stąd, że szkoły były zakładane, finansowane w całości przez gminy, których wydziały edukacyjne, sprawowały nad placówkami kontrolę.
Swoistym paradoksem jest to, że budynek mający służyć ludziom jako miejsce przekazywania i zdobywania wiedzy – za sprawą niemieckich barbarzyńców stał się miejscem udręki, cierpienia i śmierci wielu niewinnych ludzi. Znajdującą na budynku tablica, informuje, że: “W gmachu tym okupanci niemieccy urządzili w latach 1939-1944 tzw. “przejściowy obóz pracy”, gdzie więzili tysiące Polaków wysyłanych następnie do Niemiec. Tu głodzono i torturowano więźniów a wielu z nich okrutnie wymordowano. Ku wiecznej pamięci ofiar niemieckiej pamięci tablicę tę położył Zarząd Miejski 1946 r.
Opracowanie Mariusz Jabłoński
