W środę, 18 maja, prezydent Krakowa Jacek Majchrowski i przewodniczący Rady Miasta Krakowa Rafał Komarewicz wręczyli Wandzie Półtawskiej tytuł Honorowej Obywatelki Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa
Wniosek o nadanie Wandzie Półtawskiej, doktorowi nauk medycznych, specjalistce w dziedzinie psychiatrii, profesorowi nadzwyczajnemu Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie tytułu Honorowego Obywatelstwa Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa zgłosiła Komisji Głównej Rady Miasta Krakowa grupa radnych. Uchwałę w tej sprawę podjęli radni podczas sesji 11 maja.
Wanda Półtawska urodziła się 2 listopada 1921 roku w Lublinie. W czasie II wojny światowej w wieku 18 lat dołączyła do harcerstwa i jako łączniczka aktywnie włączyła się w konspirację. W wieku 20 lat została aresztowana przez Gestapo, była torturowana na Zamku w Lublinie, po czym skazano ją zaocznie na karę śmierci i odesłano do obozu koncentracyjnego Ravensbrück, gdzie okaleczano ją, poddając niszczącym ciało eksperymentom medycznym. Mimo tego przeżyła wojnę, jako jedna z nielicznych kobiet, które trafiły do obozu. Po wojnie rozpoczęła trudną walkę o upamiętnienie pomordowanych, okaleczanych, okrutnie torturowanych kobiet, które jak ona przebywały w niemieckim obozie. Była jednym z ekspertów badających dzieci oświęcimskie, którym pomagała wyjść z traumy obozowej czy holokaustu. Była również członkiem Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich.
Od wielu lat związana z Krakowem. Pracę lekarza rozpoczęła w szpitalu psychiatrycznym w Kobierzynie w 1952 roku, a otrzymawszy stypendium specjalizacyjne w psychiatrii przeniosła się do Kliniki Psychiatrycznej Akademii Medycznej w Krakowie, gdzie pozostała do 1968 roku, przechodząc kolejne stopnie asystenta, starszego asystenta i adiunkta, ordynatora oddziału, równolegle zaś oba stopnie specjalizacji i doktorat (1964 rok). Przez 18 lat (od 1954 do 1972 roku) działała w Poradni Wychowawczo-Leczniczej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Przez 42 lata (od 1955 do 1997 roku) wykładała medycynę pastoralną na Wydziale Teologicznym, a potem na Akademii Papieskiej w Krakowie. W latach 1981-1984 wykładała też medycynę pastoralną w Instytucie Jana Pawła II przy Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie. W 1967 roku zorganizowała Instytut Teologii Rodziny przy tym Wydziale i kierowała nim przez 33 lata. W 1994 roku została mianowana członkiem Papieskiej Akademii Życia. Współpracowała też z Papieską Radą dla Pracowników Służby Zdrowia. Bliska przyjaciółka papieża Jana Pawła II, dama Orderu Orła Białego. W 1964 roku została odznaczona Złotą Odznaką „Za pracę społeczną dla miasta Krakowa”, w 1981 roku – medalem „Pro Ecclesia et Pontifice”, a w 1999 roku Medalem Polskiego Senatu, Medalem św. Jadwigi Akademii Papieskiej w Krakowie i Komandorią papieskiego Orderu św. Grzegorza.
Fot. W. Majka, Kancelaria Prezydenta Miasta Krakowa
