12 marca 1223 roku został uroczyście poświęcony kościół Świętej Trójcy w Krakowie. W potocznej nazwie mało kto kojarzy z tą nazwą klasztor oo. Dominikanów na ulicy Stolarskiej. W najbliższą niedzielę będziemy wspominać rocznicę konsekracji klasztoru i z tej okazji warto pokrótce przypomnieć zarys historii powstania tej wspaniałej świątyni.
Historia dominikanów w Krakowie jest związana z osobą krakowskiego biskupa Iwo Odrowąża, który sprowadził zakon dominikański do grodu kraka. Sami bracia zakonni wraz ze św. Jackiem przybyli do stolicy małopolski w 1222 roku. Krakowski biskup podarował zakonowi kościół pod wezwaniem św. Trójcy, który wyróżniał się drewniano-murowaną zabudową. Parafia została przeniesiona do nowo powstałego kościoła Mariackiego na rynku. Właściwa zabudowa kościoła rozpoczęła się w okresie poprzedzającym lokowanie miasta co wiązało się ze wzmożonym procesem urbanizacji.
Dominikanie szybko przystąpili do adaptacji świątyni i w 3 lata po konsekracji wznieśli małe oratorium, które uległo zniszczeniu w wyniku pożaru w 1225 roku. Kościół został spustoszony na skutek najazdu tatarskiego w 1241 roku i jego właściwa odbudowa i rozbudowa rozpoczęła się w ok. 1250 r. Świątynia powstawała wieloetapowa i często ulegała zniszczeniom na skutek pożarów. W XVII wieku wzniesiono w świątyni liczne kaplice oraz wybudowano nieistniejącą już wieże przed fasadą kościoła. Wielki pożar Krakowa z 1850 roku, zniszczył całkowicie klasztor który został poddany ponownej odbudowie. Kościół został konsekrowany w 1884 r. i w niezmienionej formie możemy go podziwiać obecnie.
Wojciech Pasiowiec
