Remont obu grobów został sfinansowany przez Instytut Pamięci Narodowej.
Uroczystość rozpocznie się 31 lipca 2024 r. o godz. 15 od mszy świętej za dusze żołnierzy powstania warszawskiego – Czesława Ostrowskiego i Zbigniewa Stefana Michnowicza oraz wszystkich poległych w powstańczej walce, zmarłych od ran oraz ofiar niemieckich zbrodni. Nabożeństwo zostanie odprawione w kaplicy Zmartwychwstania Pańskiego na cmentarzu Rakowickim.
Następnie uczestnicy uroczystości przejdą do grobu plut. Czesława Ostrowskiego „Tadeusza” (kwatera X, rząd 3, miejsce 15), przy którym odbędzie się modlitwa, poświęcenie oraz złożone zostaną kwiaty i znicze. Kolejnym punktem uroczystości będzie ceremonia przy nagrobku Zbigniewa Stefana Michnowicza (kwatera LXXVIII, rząd 17, miejsce 66).
Czesław Ostrowski
Urodził się 15 lipca 1920 r. w Warszawie. Był synem Władysława i Agnieszki. Mieszkał na warszawskiej Woli przy ulicy Chłodnej. W czasie okupacji niemieckiej był żołnierzem Armii Krajowej. Nosił pseudonim „Tadeusz”. W stopniu plutonowego brał udział w powstaniu warszawskim, walcząc na terenie Śródmieścia w szeregach Zgrupowania „Harnaś”, w kompanii „Genowefa”.
Został ranny. Wraz z innymi ewakuowanymi pacjentami Szpitala Ujazdowskiego na początku października 1944 r. trafił do Milanówka, a stamtąd do Krakowa. 4 grudnia 1944 r. zmarł w szpitalu jezuitów w wyniku odniesionych ran. Wśród kilku przyczyn śmierci wymieniono m.in. ranę postrzałową prawego podudzia. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera X, rząd 3, miejsce 15).
Zbigniew Stefan Michnowicz
Zbigniew Stefan Michnowicz urodził się 22 lutego 1921 r. w Warszawie. Był synem Włodzimierza i Wandy. Mieszkał na warszawskiej Pradze przy ul. Targowej. W czasie okupacji niemieckiej był żołnierzem Armii Krajowej. Brał udział w powstaniu warszawskim, walcząc w szeregach kompanii ochrony Sztabu Obszaru Warszawskiego AK „Koszta” na terenie Śródmieścia Północnego.
Został ranny w czasie walk z Niemcami. Leczony był w szpitalu polowym przy ul. Złotej 22 w Warszawie, a następnie w Szpitalu Ujazdowskim. Zmarł 25 października 1944 r. na skutek wycieńczenia organizmu i odniesionych ran, podczas transportu pacjentów do Krakowa. Dwa dni później został pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera LXXVIII, rząd 17, miejsce 66).
Fot. IPN Kraków/tekst: IPN Kraków
